دلکــــــده

می نـویـسم بـه یـاد آن روزهـایی که

مـی آیـنـد و میروند بی آنکه مـن وتو

کنـار هـم بـاشـیم ، بـرای تـو عـزیزم

میـنـویـسم زیـرا خـود را از تـو و تـو را

از خـود گـسـسـتـه نمـیبیـنم . هر روز

تـو را از روز پــیش بـه خود نـزدیــکـتــر

احساس مـیـکنـم . بـا تـو هـمـدردم .

مــیــنـویــسـم شــاید چـــشمــهـای

مـهــربـانـت ایــن خــطـوط را بـنــگــارد

روزی کـه مـن و تــو از هـم دوریــم ...